Bir eylül akşamında
Cebeci'de tanışmıştık seninle
yalnızlıklarımın bitişi
sonu hüsranla biten bir aşkın
başlangıcıydı,
Bilemezdim ki
katilimin sen olacağını,
bilemezdim ki
beni sevda yerimden vuracağını,
O kadar çok sevmiştim ki,
yer gök sanki senin üzerine
kuruluydu,
sensiz nefes bile alamıyordum,
ilk kez aşkı, katilimle
tanımıştım
Ankara'nın loş ışıklı
gecelerinde,
sen nereye, ben oraya
sürükleniyordum ardından
yıllarca bu sürüklenişlerim
devam etti,
Gecem gündüzüm sen olmuştun,
hayatı unutup sana yanmıştım
bir adak mumu gibi,
beni öldüreceğini bile bile
çöllerde susuz
kalmışcasına
sana ve aşkına susamıştım
oysa benim sevgim,
sana hep ağır gelmişti
taşıyamıyordun,
taşıyamadıkça yüreğimi
eziyordun
yaptığım onca fedakarlığa
rağmen
beni ölmeden mezara koyuyordun,
oysa ki
sende seviyordun
biliyordum,
adım gibi emindim aşkından
ama taşıyamıyordun işte
bu kadar sevilmeyi
kaldıramıyordun
sevgisizlikle beslenmişti
kalbin,
benden başka kimse sevmemişti
seni
sustukça susuşum oluyordun,
hep gitmeyi istedikçe
gidemeyişim,
kaçamıyordum bir türlü senden
bir gün beni öldüreceğini bile
bile
gidemiyordum
ailesinden şiddet görüp
ne yapacağını bilemeyen
çocuklar gibiydim
hep kaçmaya dair planlarım
oluyordu,
ama beceremiyordum bir
türlü
senden kaçmayı,
her kaçmak istediğimde
kucağına düşüyordum
yeniden...
Sürekli gelgitler yaşardı
beynim,
bir sana bir bana ötelenmeler,
aklım oyunlar oynardı bana,
gitmek mi zor, kalmak mı?
çok düşündüğüm zamanlar oldu,
gitmekte zordu,
kalmakta
gidersem
yıllarımı verdiğim,
emekle yüreğimde büyüttüğüm
sevgi çiçeklerini
ellerimle
kopartacaktım...
kalsam
her gün gözyaşı,
her gün işkence,
her gün morarmış bir ten
ve ağlamaktan göz pınarları
kurumuş
bir gözle yaşayacaktım...
Bütün özgürlüğüm elimden
alınmış,
tutuklu bir mahkum gibi
yaşıyordum..
hastalıklı bir kıskançlığın
eşiğinde
böyle yaşamayı hak etmiyordum
hem de hiç...
Bir veda mektubu hazırlayıp,
kaçışı tercih ettim,
yüreğim ne kadar ''dur''
dediyse de
dinlemedim,
Kaçtım sonunda senden...
Biliyorum,
bu aşkın katili sen olması
beklenirken,
ben katili oldum bu aşkın,
ellerim kanlı,
büyük bir aşkın katili oldum
Ankara'nın katran karası bir
gecesinde
Yüreğimde öyle bir devrim
yaptım ki,
Önce seni terkettim,
sonra dönmemek üzere
Ankara'yı terkettim...
Ankara Benim değil,
aşkımızın değil,
senin mezarın oldu...
Bu gece yüreğim çok
ağrıyor
Ağrıyan yerden
Ağrıyan yerden
bir kez daha
seni çıkarıyorum...
şimdi ben,
Özgürlük türküsü söyleyerek
özgürlük yollarında
hayatıma devam ediyorum
kaldığım yerden...
Melike Melis / İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder