YAKARIŞ !!!

Ey Tanrı !

Niçin sesimi duymazsın

bu nasıl bir yazgı, bu nasıl bir keder?

çektikçe çektiren,

süründürdükçe süründüren,

Maverada isyan çiçeklerin açtıran,

ey dost, ey arkadaş, ey insanlar,

Bu tanrı kimindi?

neden bizleri görmüyordu?

Neden o heybetli elini

bir kez olsun bize uzatmıyordu?

Bizde onun kulları değil miydik?

ona inanmıyormuyduk?

ona ibadet etmiyormuyduk?

Bu acı,

bu yok oluş,

bu hiçlik neden?

Örümcekler sarmış bir mağarada

acı içinde kıvranıyoruz,

Hani mutluluk,

hani sevinç,

hani dostluk, hani kardeşlik,

herkes birbirinin sırtından mı

vuracak böyle,

ve bu benim,

ve bu benim isyanım,

soğuk duvarlar arasında kalmış

ve yeryüzünün kirlenmişliği ile boğulan

yalnız bir kadın

Duy artık beni de Ey Tanrım,

Uzat bana da o heybetli ellerini...

Duy sesimi...

Melike Melis / Kalinihta Girit