VEDA

bitti ne varsa her şey

güzü kıskandık güle küstük

sevgi kuşları göğü besliyordu

çimenlerde kahkahalar

ani bir duruştu hayat

can verdiğimiz bedene

yeraltının zirvesiydik

gittin.

yaşlı bir kadın köpeğini okşuyordu

yıldızların altında sarp düşlerimiz

bir su damlasına harf oluyordu

bitti ne varsa her şey nisan yontusunda

kırk ikindi ağladık yağmurda

istiklal caddesi korosunda yitti

mülkü aşkımızın.

insan tortusunda bedendik

gölgeleri selalara düşen

cumaydı

daha seni öpmeden

ay doğdu.

dündü.

MELİKE MELİS / İstanbul