YAKARIŞ !!!

Ey Tanrı !

Niçin sesimi duymazsın

bu nasıl bir yazgı, bu nasıl bir keder?

çektikçe çektiren,

süründürdükçe süründüren,

Maverada isyan çiçeklerin açtıran,

ey dost, ey arkadaş, ey insanlar,

Bu tanrı kimindi?

neden bizleri görmüyordu?

Neden o heybetli elini

bir kez olsun bize uzatmıyordu?

Bizde onun kulları değil miydik?

ona inanmıyormuyduk?

ona ibadet etmiyormuyduk?

Bu acı,

bu yok oluş,

bu hiçlik neden?

Örümcekler sarmış bir mağarada

acı içinde kıvranıyoruz,

Hani mutluluk,

hani sevinç,

hani dostluk, hani kardeşlik,

herkes birbirinin sırtından mı

vuracak böyle,

ve bu benim,

ve bu benim isyanım,

soğuk duvarlar arasında kalmış

ve yeryüzünün kirlenmişliği ile boğulan

yalnız bir kadın

Duy artık beni de Ey Tanrım,

Uzat bana da o heybetli ellerini...

Duy sesimi...

Melike Melis / Kalinihta Girit

HAZAN

Hazanım ben,

sana dökülürüm bir tek,

sana düşer

yüreğimden, sevda cümleleri tek tek,

yüzün düşer kalemime,

gözlerin düşer,

seni yazarım bir tek,

hüzne boyar bütün cümlelerimi

yüreğimde

tutuşur bütün sevda sözleri,

Ben ki;

hazanım,

bir tek sana yanarım,

bir tek sana kanarım,

O ki;

hüznüme duyarlı bir kalem,

gece gündüz beni yazar elem elem

Ne zaman içsek iki kadeh şarabı

düşürür diline bütün sevda sözlerini,

ardından bir sigara yakar,

''off'' der böyle kaderin...

bende çaresizliğimden bir şey diyemem

sözün bittiği yerde boğulurum

yalan cevaplarla geçiştiririm

kara yazgımsa,

yazılmış bir kere

kara kalemlerle,

değişmez...

Ben ki;

Hazanım,

Sen ki;

bütün sevda sözlerimin sahibi,

Sen ki;

nicedir sahipsiz yüreğimin

tek sahibi...

kavuşmamız mahşere kalsada

sen en iyisi,

yüreğinden düşen sevda sözleriyle

şiir yolla bana...

Yüreğimden, yüreğine

şiirlerle...

Melike Melis / Kalinihta Girit

YALNIZLIK

Yalnızlık; 
bir insanın ağustos ortasında
karlı bir kış gününde 
kar altında kalması gibiydi,
Yalnızlıktan 
üşüdüğüm vakitlerde,
Aşkını yorgan yapıp 
yattım geceler boyu...


Melike Melis / Kalinihta Girit

ANKARA'DA BİR MEZAR

Bir eylül akşamında 

Cebeci'de tanışmıştık seninle

yalnızlıklarımın bitişi

sonu hüsranla biten bir aşkın başlangıcıydı,

Bilemezdim ki 

katilimin sen olacağını,

bilemezdim ki 

beni sevda yerimden vuracağını,

O kadar çok sevmiştim ki,

yer gök sanki senin üzerine kuruluydu,

sensiz nefes bile alamıyordum,

ilk kez aşkı, katilimle tanımıştım

Ankara'nın loş ışıklı gecelerinde,

sen nereye, ben oraya 

sürükleniyordum ardından

yıllarca bu sürüklenişlerim devam etti,

Gecem gündüzüm sen olmuştun,

hayatı unutup sana yanmıştım

bir adak mumu gibi,

beni öldüreceğini bile bile

çöllerde susuz kalmışcasına 

sana ve aşkına susamıştım

oysa benim sevgim,

sana hep ağır gelmişti

taşıyamıyordun,

taşıyamadıkça yüreğimi eziyordun

yaptığım onca fedakarlığa rağmen

beni ölmeden mezara koyuyordun,

oysa ki 

sende seviyordun

biliyordum,

adım gibi emindim aşkından

ama taşıyamıyordun işte

bu kadar sevilmeyi kaldıramıyordun 

sevgisizlikle beslenmişti kalbin,

benden başka kimse sevmemişti seni

sustukça susuşum oluyordun,

hep gitmeyi istedikçe 

gidemeyişim,

kaçamıyordum bir türlü senden

bir gün beni öldüreceğini bile bile

gidemiyordum

ailesinden şiddet görüp 

ne yapacağını bilemeyen 

çocuklar gibiydim

hep kaçmaya dair planlarım oluyordu,

ama beceremiyordum bir türlü 

senden kaçmayı,

her kaçmak istediğimde 

kucağına düşüyordum

yeniden...

Sürekli gelgitler yaşardı beynim,

bir sana bir bana ötelenmeler,

aklım oyunlar oynardı bana,

gitmek mi zor, kalmak mı?

çok düşündüğüm zamanlar oldu,

gitmekte zordu,

kalmakta

gidersem

yıllarımı verdiğim, 

emekle yüreğimde büyüttüğüm 

sevgi çiçeklerini ellerimle 

kopartacaktım...

kalsam

her gün gözyaşı, 

her gün işkence,

her gün morarmış bir ten

ve ağlamaktan göz pınarları kurumuş 

bir gözle yaşayacaktım...

Bütün özgürlüğüm elimden alınmış,

tutuklu bir mahkum gibi yaşıyordum..

hastalıklı bir kıskançlığın eşiğinde

böyle yaşamayı hak etmiyordum

hem de hiç...

Bir veda mektubu hazırlayıp,

kaçışı tercih ettim,

yüreğim ne kadar ''dur'' dediyse de 

dinlemedim,

Kaçtım sonunda senden...

Biliyorum, 

bu aşkın katili sen olması beklenirken,

ben katili oldum bu aşkın,

ellerim kanlı, 

büyük bir aşkın katili oldum

Ankara'nın katran karası bir gecesinde

Yüreğimde öyle bir devrim yaptım ki,

Önce seni terkettim,

sonra dönmemek üzere 

Ankara'yı terkettim...

Ankara Benim değil,

aşkımızın değil,

senin mezarın oldu...

Bu gece yüreğim çok ağrıyor
Ağrıyan yerden 

bir kez daha

seni çıkarıyorum... 

şimdi ben,

Özgürlük türküsü söyleyerek

özgürlük yollarında

hayatıma devam ediyorum

kaldığım yerden...

Melike Melis / İstanbul

şiir

 Dalında yeni açmış bir güldür ŞİİR, bazen dikenleri yüreğimizi kanatır, bazende güzel kokusuyla hayat verir....

                                                                          Melike Melis 

CUMHURİYET YÜZLÜ ÇOCUK

Takvimler 29 ekimi gösteriyordu,
bir çocuk geldi dünyaya 
Cumhuriyet gibi aydınlıktı yüzü
çağlayan bir nehir gibiydi gözleri


kucağıma aldım,
yüreğine dokundum,
öyle hızla atıyordu ki,
başka dünyaya gelmenin 
heyecanı içindeydi sanki


alnından öptüm
en değerli sanat eserim deyip 
yüreğini yüreğime ekledim
hoş geldin dünyama
''cumhuriyet yüzlü çocuk''
Hoş geldin...


18 yıl boyunca,
en iyi arkadaşım, sırdaşım,
gururum,
hüznüm, sevincim,
ümidim,
her şeyim seninle başlar,
seninle biter.
''Cumhuriyet yüzlü çocuk''


sahip çık düşlerine,
her zaman koş arkasından,
düşlerinde ki sanat ateşi elbet
bir gün gerçeğe dönüşecektir,
bıkma,
usanma,
yılma,
bittim dediğin yerde
sarıl düşlerine.

gökyüzüne bak
senindir o mavilik

sana sanat ışığı olsun 
her zaman
o sonsuz özgürlük...


Sarıl düşlerine Çocuk...



Batuhan'ıma



Melike Melis

CUMHURİYET YÜZLÜ ÇOCUK

Takvimler 29 ekimi gösteriyordu,
bir çocuk geldi dünyaya 
Cumhuriyet gibi aydınlıktı yüzü
çağlayan bir nehir gibiydi gözleri


kucağıma aldım,
yüreğine dokundum,
öyle hızla atıyordu ki,
başka dünyaya gelmenin 
heyecanı içindeydi sanki


alnından öptüm
en değerli sanat eserim deyip 
yüreğini yüreğime ekledim
hoş geldin dünyama
''cumhuriyet yüzlü çocuk''
Hoş geldin...


18 yıl boyunca,
en iyi arkadaşım, sırdaşım,
gururum,
hüznüm, sevincim,
ümidim,
her şeyim seninle başlar,
seninle biter.
''Cumhuriyet yüzlü çocuk''


sahip çık düşlerine,
her zaman koş arkasından,
düşlerinde ki sanat ateşi elbet
bir gün gerçeğe dönüşecektir,
bıkma,
usanma,
yılma,
bittim dediğin yerde
sarıl düşlerine.

gökyüzüne bak
senindir o mavilik

sana sanat ışığı olsun 
her zaman
o sonsuz özgürlük...


Sarıl düşlerine Çocuk...



Batuhan'ıma



Melike Melis

SANRI

Duvarlar arasında kalan,

tutsak bir kadındım,

İsyan bayraklarını

şiirlerimde sallandırdım.

lirik bir şiirden ibarettim

bu hayatta

Bazen Tanrı bile duymazdı

içsel çığlıklarımı...

umudumu hep gökyüzünde

sakladım..

cenneti de bu dünya da gördüm

cehennemi de

güzelliği de bu dünyada gördüm,

hainliğide,

sırtından vurulmayıda...

Ağrılı ve yavaş bir ölüme sürükleyen

bir hastalıktı bu hayat,

acı veren sanrıları vardı hep,

nereye baksam,

kiminle konuşsam hep bir acı

yüreklerde bir içsel ağrı,

ben bu hayatta,

denize, gökyüzüne

bir de kuşlara aşıktım,

...Ki ebedi aşk buydu,

dokunulmayan aşk ölmüyordu,

yalnızlığın

metrakaresini ölçtüm,

santim santim...

pencereme konan

bir serçeyi yüreğinden öptüm,

kanadından yaralanmış bir güvercini

iyileştirip gökyüzüne salıverdim

işte sonsuz aşk buydu...

Melike Melis / Kalinihta Girit

SÖZ YAŞLARIM

Tarsus'ta Doğup Büyüyen Genç yazarlardan Melike Melis Öneş'in ilk eseri olan ''Söz Yaşlarım'' İsimli kitabı Raflarda ve net satış sitelerinde yerini almış bulunmaktadır.

Kitabın içeriği hayata dair, sevgi, aşk ve ayrılık şiirleridir.Tarsus'tan Ankara'ya uzanan bir hayatın öyküsüdür, hepsi yaşanmışlıklarla dolu olup yazarın yaşadıklarını gerçek duygularıyla kaleme aldığı şiirlerdir, her bir satırına göz yaşı düşmüş olan

bu şiirler umarım hak ettiği değeri görür...
yazarın kitabından bir kesitle,
Genç yazara başarılarının devamını diliyoruz.

Albümler arasında kalmış, sararmış bir fotoğrafta bitiyor ömür dediğimiz şey. Sevgi yüreğimizin derinliklerine işliyor. Özlem duyuyoruz gün gün geçmişimize ve geçmişimizdeki kişilere. Bir gün bizler de geçmiş olacağız bu hayattan. İşte bu yüzden kırmayın kimsenin kalbini; bırakın da mutlu bir anı olarak kalalım gelecektekilerin zihninde…

İçinde; kocaman bir yürekle, hayatın her evresinden geçmiş, yeri geldiğinde melankolik, yeri geldiğinde bir çocuk kadar masum, yeri geldiğinde de işveli ama acıların en kötüsünü görmüş, hayatın hep diplerinde çürümeye yüz tutmuş ama hiçbir zaman umudunu kaybetmeyen bir Melike Melis ÖNEŞ var...

                              KURTAR BENİ ANNEM
                       

            Hani trenler geçerdi kapımızın önünden.
            Penceremizi her açtığımızda
            Portakal çiçekleri kokardı odamız.
            Bir umudumuz vardı,
            Bir de yıkılmayan gururumuz,
            Bir de yalancı dostlarımız,
            Anımsar mısın annem?

            Şimdi ne umudumuz,
           Ne de yalancı dostlarımız var.
           Artık penceremi her açtığımda
           Portakal çiçekleri kokmuyor odam.
           Artık trenler de geçmiyor kapımın önünden.
           Yalancı dostlarım yok.
           Bir umudum kaldı geriye
           Bir de yıkılmayan gururum.
           İstesem de geri dönemem anne
           Eğemem başımı önüme
           Bakamam o sahte insanların yüzüne.
           Ben şu an çok garip bir yerdeyim
           Burada mevsimler farklı.
           Sanki güneş hiç doğmuyor,
           Sanki mevsim hiç bahar olmayacak,
           Sanki bir daha buluşamayacak,
           Senin sıcak ellerinde ellerim.
           Gel beni bul annem,
           Kurtar beni bu karanlık hücrelerden.
           Kurtar beni Annem.
                     Melike Melis /ANKARA/SİNCAN

K A N A Y A N

Damdan düşer gibi 

hayatıma girdin be more, 

oysaki ben, 

bir aşkın kanayan 

şiiriydim.

geceden,
gün doğumlarına dek
kanayan yüreğimle,
şiirlere dökerdim
yalnızlığımı...

bilir misin sen?
bir şair her gece kanar 
akan kanı dökülür şiirlere

ahh !!!
Ahh be more 

bilmezsin ki,
bir şair niye kanar?

Melike Melis / Kalinihta Girit

Yazar : Melike Melis  Yılmaz     /    Eklenme Tarihi : 08.08.2013

S U S T U M

Sustum !
Gözlerimi tavana dikip
yüreğimden gelen çığlığı dinledim,
sanki yüzyıl öncesinden gelen
amansız bir çığlıktı.

küstüm !
uzaklara kaçtım
yok saydım aşkı
hayatımdan attım 
bilinmez bir sonsuzluğa.

Şiirlere sığındım !
her gün yüreğimden kopan sancılarla

yeni çocuklar doğurdum
kanayan parmaklarımdan 
dökülen...

Öldüm !
beni bir konteynıra gömün
ateş atmayın çöpüme
kırın ki kalbimi bu dünya bin yıl daha yaşasın!


Melike Melis / Kalanihta Girit

...

“Çek yüreğini yüreğimden be adam,

duyulmasın Feryad-ı figanım”

— Melike Melis