Kurtar beni annem

Hani trenler geçerdi kapımızın önünden,
Penceremizi her açtığımızda,
Portakal çiçekleri kokardı odamız,


Bir umudumuz vardı,
Birde yıkılmayan gururumuz,
Birde yalancı dostlarımız,
Anımsar mısın annem?


Şimdi ne umudumuz,
Ne de yalancı dostlarımız var,
Artık penceremi her açtığımda,
Portakal çiçekleri kokmuyor odam.
Artık trenlerde geçmiyor kapımın önünden.

Yalancı dostlarım yok
Bir umudum kaldı geriye,
Birde yıkılmayan gururum
İstesem de geri dönemem anne,
Eğemem başımı önüme,
Bakamam o sahte insanların yüzüne.

Ben şuan çok garip bir yerdeyim anne
Burda mevsimler farklı
Sanki güneş hiç doğmuyor
Sanki mevsim hiç bahar olmayacak
Sanki bir daha hiç buluşamayacak,
Senin sıcak ellerinde ellerim
Gel beni bul annem
Kurtar beni bu karanlık hücreden


Melike Melis Melike'nin Köşesi