Kalemimi kırmak istiyorum

İçine attıkların zamanla nasıl bir yüke dönüşür bilir misin?


Hep imrenmişimdir aklından geçeni ‘çat’ diye söyleyebilen insanlara. Ben kendimi sık sık karşımdaki ne der, yanlış anlar mı, kırılır mı, kızar mı diye düşünürken buluyorum. Sonra bir bakıyorum, susmuşum.


İçimdekileri atamayınca dışarı, cümlelerim sıkışıp kalıyor oracıkta. Biriktikçe beni sıkıştırıyorlar.


Düşüncelerle dolu bir çöp tenekesini sırtında taşımak niye?




Bu kadar zor olmamalı bu esaretten kurtulmak. Cümlelerimi tutan şey her neyse, onu bulup kalemini kırmak istiyorum artık.